AYRILIŞ

                                                       “Kalktı, kendini aynada uzun uzun seyretti.

                                                         Ben bir eşcinselim, dedi kendi kendine. ”

                                                          Jean-Paul Sartre – Bir Yöneticinin Çocukluğu

   Kapıya anahtarı taktı, çevirdi… İçeri girdi. Havasızdı ev… Daha gelmemiş olduğunu düşündü Mehmet’in… Ayakkabılarını çıkardı. Öylece bıraktı kapının önünde, hemen gidecekmiş gibi…

   Salona gitti. Işığı yakar yakmaz Mehmet’i gördü. Camın kenarındaki koltuğa oturmuş, sigara yakmıştı… Arkasına bile bakmadı Mehmet… Camdaki yansıdan, Murat’ın yanına doğru geldiğini anlıyordu…

   Murat, soğuk ellerini doladı Mehmet’in vücuduna…

   Üşüdü… Titredi… Umursızdı ama; başını bile çevirmedi ona doğru Mehmet…

   İkiside yolu izliyordu şimdi… Akşamüstü serinliği caddeleri boşaltıyordu…

   Arabalar, insanlar, köpekler, bulutlar, yıldızlar, sevgililer geçti önlerinden…

   Birine bile tepki vermedi ikiside… Mehmet aynı şekilde oturdu, tek yaptığı hareket sigarasını yudumlamaktı… Murat da kollarıyla sarmalamaya devam ediyordu Murat’ı…

   Aynıydılar…

   Mutluydular… Uzun zamandır süren ilşkileri vardı… Üniversite yıllarında tanışmışlardı…

   Murat ellerini kaldırdı. İçeriye gitti. Odasına girdi. Hazırlanmış bavulunu açtı. Tekrar kontrol etti. Bir şey unutmuş olmaktan her zaman korkardı… Yapısı böyleydi…. Ayrıntılara önem verirdi… İçi rahatladı. Unuttuğu herhangi bir eşya kalmamıştı.

   Bavulunu kaldırdı. Kapının kenarına koydu. Mehmet, camdan izliyordu onu.

   Murat salona girince, ışıkları kapattı. Karanlık oldu oda… Dışarıdan azcık ışık sızıyordu sadece… Mehmet’in oturduğu koltuğa yaklaştı. Eğildi. Öptü onu. İlk öpüşmeleri gibi heyecan vericiydi bu öpücük. Mehmet, başını çevirdi. Karşılık verdi ona.

   Bir an gitmemek konusunu düşündü Murat… Yapamazdı. Gitmek zorundaydı. Geleceğiydi söz konusu olan…

   Nemlenmiş dudaklarıyla “ hoşçakal ” dedi Murat.

   Mehmet cevap vermedi. Yerinden bile kalkmadı. Dışarıyı seyretmeye devam ediyordu. Sokak lambaları yanmıştı.

   Kapıyı sessizce kapadı Murat…

   Dışarı çıktı. Mehmet’i son kez görme umuduyla başını kaldırıp baktı.

   Mehmet ona el salladı.